السلام علیک یا موسی بن جعفر

صبح روز چهارشنه مورخ 23/5/1392زیر ده مز شلوغ تر از همیشه بود.در خیایان روبروی گلزار شهدا مرم جمع شده بودند.همه چیز برای یک استقبال بزرگ و باشکوه آماده بود.استقبال از گلدسته های حرم موسی بن جعفر(ع).پس از انتظاری سخت ماشین حامل درب های حرم وارد روستا شد.
صدای صلوات ها به آسمان می رسید.یکی اسپند دود کرده بود و دیگری در حال ذبح گوسفند بود.زنان و مردان پارچه هایی را طواف می کردند.بچه های کوچک بر درب ها بوسه می زدند.خیلی ها نذورات خود را به درون ماشین پرتاب می کردن...یکی پول و دیگری انگشتر و ....
برخی چشم ها پر اشک و برخی پر از شوق.حال و هوای همگان تغییر کرده بود.
پس از زمانی که به سرعت برق و باد گذشت،حال وقت خداحافظی بود...یک زمان پر از اندوه برای همگان بود.

روز عید فطر بود که آسمان بر فراز مز شروع به غریدن کرد و به قول مزی خرشت داد و دقایقی پس از آن شروع به بارش باران بر فراز مز کرد.بارانی که شدت آن راضی کننده بود و شاید بتوان گفت عیدی خدا به اهل مز و چند روستای هم جوار بود.البته این اتفاق در چند روز گذشته نیز یکبار دیگر تکرار شد.

به قول مزی ها(زبان مزی):ای برونو ا چوکی که تو گهدم هسته با باد شمالی اومدنه ایل.اصل اصل برون ا ری چهرسن.

ترجمه:باران امروز در اثر هوا و ابر های قسمت شرقی روستا است و در اثر وزش باد به مز می رسد.اصل و منشا باران و بارش بیشتر آن در روی زمین های منطقه چهرسه است.

پی نوشت:

1-چهرسه قسمتی است در مشرق روستای مز و کاشت پنبه و ... در آن جا رواج داشته است اما اکنون متاسفانه به دلیل کم آبی کاهش یافته است.

2-جهت های جغرافیایی در روستای مز

                شَمال:شمال

                کوش:جنوب

                گَهدِم:مشرق

                کِبلَه:مغرب

                            عید سعید فطر و پایان ماه صیام / بخواهیم از خدای ذو الجلال و الکرام

که تا سال آینده، صفا و پاکی دل  / حفظ بشه و نباشیم از انسانهای غافل

ولی حسرتا

و چقدر سخت است که این عزیزترین عید را بدون آن عزیزترین غایب از نظر بگذرانیم

اللهم عجل لولیک الفرج

صبح روز عید همه مردم روستا به صورت دسته جمعی خود را آماده این روز شاد و مبارک می کنند.مومنین و مومنات ابتدا به مراسم نماز عید فطر پا می گذارند و هر چه باشکوه تر این فرضه الهی را به جا می آورند.البته در روستای مز نماز عید فطر در دو مکان برگزار می شود.نماز شروع می شود.خاطره ای که بیش از هر چیز در ذهن ما هست قنوت های نماز عید فطر است((الذی جعلته للمسلمین عیدا...))

پس از نماز هم تنها صدایی که به گوش میرسد صدای بوسه هایی است که افراد به صورت همدیگر می زنند.البته این نکته فراموش نشود که پیرزنان روستا تنها به صورت افاده نمی کنندبه سراغ سر و کله و دست هم میروند.

پس از انجام فریضه روبوسی مردم روستا طبق رسم هر ساله به قبرستان و سپس خانه پدری شهیدان روستا یعنی آقایان رضایی و انصاری ومرید زاده می روند و وظیفه خود را در قبال شهدا به جا می آورند.سپس به خانه تعدادی از بزرگان روستا و سالخوردگان می روند.پس از آن هر طایفه به صورت جداگانه به خانه اقوام خود می روند تا به قصد صله رحم،جبران یک ماه روزه داری را با صرف صیغه اکل به جا آورند .